Sabahlıyorum. İnanmak istiyorum. İnanmaya ihtiyacım var. Sitem dersen haksızlık edersin. Her sabah inatla gün ağırırken zulmü saçına gül gibi takan şehiri kucaklıyorum. Kolay mı? Pek değil. Bir kelime lazım Türkçe sözlüğe. Bu yüzyılın ağırlığını ciğerinde hissedip eli kolu bağlı olmayı anlatan. Yuvarlanıp gitsek diyorum. Bu taş yığınlarının arasından denize de kavuşulmuyor ki. Varana kadar tuz parça. Sahi nereye sakladın mavi gökyüzünü, sabah buruna gelen taze ekmek kokusunu. Haberin vardır umudu bile parayla satıyorlar.
Derin nefes! Hadi şöyle göğsünü şişire şişire..

Her gün biri uğruyor senden her birimize. İçimizden küf kokusu geliyormuş. Bir pazarlık derdinde. Sanki bir şey veriyor gibi ama katmerli alıyor hesabında. Her şeyi üstleniyor. Herkes ona uydum diyor. Ara sıra içimi bir his kaplıyor. Yalan yok Bir gün doğumunda rüzgarın yüzüme vurmasını özledim. Diyeceksin mi tutan mı var? Görmüyor musun her yerde hürriyet! Vallahi görmüyorum. Bırak görmeyi Gözlerimi açmaya korkuyorum, kalbimi açmak kadar. Vicdanımın telleri sızlıyor,