Kto przysłonił te księżyce nad dachami
Mądrą głowę miał
Chciał by żony całowały się z mężami
Nie wpadały mój kochany w szał
Księżyc owy wstaje wcześniej niż stójkowy
I przemierza świat
Dobrym ludziom serca błyszczą jak podkowy
A złym ludziom czarno kwitnie sad

Uplotę ci złoty kołacz z moich świetlistych promieni
Już ty się człowieku nie kołacz
Niech ci się na dobre odmieni
A z mego żaru srebrnego utoczę ci miodu ciut
Niech ci się w sercu zapieni gęsty miód
Ucisz serce ucisz serce
W białym świetle rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce
Jedno z tylu jedno z tylu serc

Wielki Panie winorośli stworzycielu gwiazd
Proszą dzieci i dorośli nie zapomnij nie zapomnij nas
Ty co gładzisz oceany i prowadzisz w dal bezpieczną
Spojrzyj też na nasze rany na kołyskę i miasteczko
Rozesłano już kobierce
W białym świetle rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce
Jedno z wielu serc
Ty co złocisz łany zboża bielisz mąki pył
Od pożaru i od noża
Chroń nas z całych sił
Daj nam rodzić się w pokoju
I umierać w noc serdeczną
Wodą z królewskiego zdroju
Pobłogosław to miasteczko
Ucisz serce ucisz serce
W białym świetle rozpalonych świec
Ucisz serce ucisz serce
Czarne gwiazdy serc