ਜੱਟ ਨਵਾ ਨਵਾ ਉਠੇਆ ਸੀ
ਵੈਲੀ ਕੋਈ ਕੁੱਤੇਯਾ ਸੀ
ਰਿਹੰਦਾ ਸੀ ਰਾਕਨੇ ਫੁੱਲ ਜਚ ਕੇ
ਜਿਹਦੀ ਕਾਲੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਦਵਯੀ ਬਿੱਲੋ ਠੰਡ ਦੀ ਸੀ
ਖਾਨ ਲੱਗਾ ਬਾਪੂ ਕੋਲੋ ਬਚ ਕੇ
ਨੀ ਤੈਨੂ ਦੇਖ ਤਰੇਯ ਗੋਰੀਏ
ਐਸਾ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਦਾ ਨਾਗਬਲ ਪਾ ਲੇਯਾ
ਸੀ ਉੱਦ’ਦਾ ਪਰਿੰਦਾ ਜੱਟ ਨੀ
ਬਿੱਲੀਆਂ ਆਂਖਾਂ ਨੇ ਤਾਲੇ ਲਾ ਲੇਯਾ
ਨੀ ਤੇਰੇ ਪਿਛਹੇ ਲਗ ਗੋਰੀਏ
ਟਿਕੌਂਅ ਆਸ਼ਕ਼ੀ ਚ ਪੈਰ ਫਿਰੇ ਸਿਖ੍ਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ

ਨੈਨਾ ਤੇਰੇਯਾ ਨੇ ਡੰਗ ਲੇਯਾ, ਮਾਰ ਤੇਰੀ ਸੰਗ ਲੇਯਾ
ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਡੱਬੀ ਤੋਹ ਨਸ਼ਾ ਤੇਜ਼ ਬਲਿਏ
ਤੱਕ ਯਾਰਿਯਾਨ ਚ ਖਾਦੇ, ਬਿੱਲੋ ਘਾਟੇ ਚਾਹੇ ਵੱਡੇ
ਏਹ੍ਨਾ ਕੰਮਾਂ ਤੋ ਸੀ ਜੱਟ ਦਾ ਪਰਹੇਜ਼ ਬਲਿਏ
ਹੋ ਲਾਕੇ ਨੀ ਸ੍ਕੀਮ ਪਟੇਯਾ
ਏਹ੍ਨਾ ਅਣਖਿਯਾ ਚ ਸੂਰਮਾ ਜੋ ਪਾ ਲੇਯਾ
ਨੀ ਤੜਕੇ ਸੀ ਹਿਸਾਬ ਜੱਟ ਦਾ
ਕਰ ਸਿਧਾ ਸਿਧਾ ਪਿਛੇ ਕੁਦੇ ਲਾ ਲੇਯਾ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਗਾਵਾਂ ਜੱਟੀਏ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਗਾਵਾਂ ਜੱਟੀਏ
ਉਠ ਤਦਕੇ ਦਾ ਜ੍ਪ ਬੈਠਾ ਲਿਖਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ

ਗਲ ਗਲ ਉੱਤੇ ਅੱਡ’ਦਾ ਸੀ, ਯਾਰਾ ਨਾਲ ਖਾਦ’ਦਾ ਸੀ
ਆਜ ਤੇਰੇ ਪਿਛੇ ਫਿਰੇ ਲਦ’ਦਾ
ਦਿਲ ਦੁਬੇਯਾ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਵਿਚ, ਖੂਬੇਯਾ ਰਾਕਨੇ
ਸੀਗਾ ਸੂਰਜ ਦੇ ਵਾਂਗੂ ਜੱਟ ਚਾਢ’ਦਾ
ਹਾਲ ਤੇਰਾ ਸਮੇ ਹੋਜੂ ਗਾ
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਉੱਤੇ ਛਾ ਗਯਾ
ਨੀ ਕਰ ਲਾਯੀ ਤੈਇਯਰੀ ਜੱਟੀਏ
ਬਣ ਸਿਹਰਾ ਜਦੋਂ ਲੇਨ ਤੈਨੂ ਆ ਗਯਾ
ਰੱਬ ਦੀ ਵੀ ਰਜ਼ਾ ਗੋਰੀਏ
ਰੱਬ ਦੀ ਵੀ ਰਜ਼ਾ ਗੋਰੀਏ
ਸਚਾ ਪ੍ਯਾਰ ਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਵਿਕਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ
ਨੀ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਮਿੱਠੀਏ
ਕਾਲੀ ਨਗਣੀ ਤੇ ਭਾਰੂ ਪੈਂਦਾ ਦਿਖਦਾ