Ik neem je mee naar de tijd dat dieren
Nog konden smeken en ze net mensen leken met hun dromen en gebreken
En daar vinden we 'n eekhoorn
Panker was zijn naam
Had net het nest verlaten ging op eigen pootjes staan
Het leven ging al smaken hij ging het helemaal maken
Vrouwtje boompje zoeken levenslang nootjes kraken
Luister naar dit verhaal
Naar wat ik even zeg over onze knagende vriend
En zijn nieuwe levensweg
Vol hoop en moed in zijn leven gedonderd
Zijn lot tegemoet
Naef en verwonderd
En zo ging panker dan op zoek naar zijn wijfje
Hij zocht in heel het bos maar niemand vroeg een lijfje
Geen eekhoorn-meisje dat hem zag zitten
Geen nootjes voor panker eerder kersepitten
Alleen met zijn schaduw bij zonsondergang
Een eenzame eekhoorn en zijn paringsdrang

Panker de eekhoorn z'n einde is gekomen
Hij zit aan de grond maar hoor de duizenden bomen
Pankeeer is doood
Panker is dood

Teleurgesteld en versteld
Dat het hem niet lukte
Een gezelfde vete met alle bloemen die hij plukte
De droom die ijver drukte maar hij gaf de moed niet op
Deze woorden gesproken zijn toekomst geroken
Een beetje plaaster voor dromen
Die waren gebroken
Op zoektocht naar heer vos die bomen verkocht
En eens hem gevonden hoe zeer hij verzocht
Waarop de vos antwoordde:
De vos zou hem niet leren 2-0 voor de problemen
Een eekhoorn druipt af met zijn staart tussen de benen

Panker de eekhoorn z'n einde is gekomen
Hij zit aan de grond maar hoor de duizenden bomen:
Panker is dood
Panker is dood

Iedereen meed hem niemand wou er babbelen
Hem een beetje steunen of dennenappels knabbelen
Hij wou rechtop krabbelen maar 't deed teveel zeer
Panker zag door anderen hun bomen zijn bos niet meer
Geen afweer en een afkeer van wat hem was overkomen
En zag geen toekomst meer waar hij kon over dromen
Zijn oog is overstromen ze hebben 'm alles ontnomen
Het draaglot van panker waar hij niet aan was ontkomen
Daar lag een hoopje eekhoorn dat zachtjes wegkwijnde
Eerst gekozen voor het leven en nu koos hij voor het einde
Veel te moe en geen zin om nog te vechten
Hij knaagde eerst zijn linkerpols over en dan zijn rechter
Bloed uit de kleine armpjes dat over zijn vacht gutste
Het stroomde traagjes weg zijn leven vol blutsen
Een eekhoorn-lijk op het bed van de herfst
Met zijn afscheidwoorden in een boom gekerfd

Panker de eekhoorn z'n einde is gekomen
Hij zit aan de grond maar hoor de duizenden bomen
Pankeer is dood
Pankeer is dood